Het zal aan het gebrek aan luchtvochtigheid komen en het feit dat het hier veel minder waait.
Maar zometeen ga ik dus echt even op ons deck zitten, zonder jas, om van de zon te genieten.
Dat heb ik in Nederland nog nooit geprobeerd en had ik het gedaan dan was het me waarschijnlijk op een flinke verkoudheid komen te staan.
Je begrijpt, we hebben even een break in ons koude winterweer en het lijkt wel lente.
Heerlijk, want we hebben nog een paar flink koude maanden te gaan. Zelf had ik gedacht om de hondedames even mee te nemen de golfbaan op voor een flinke wandeling de heuvel op, maar helaas, de eerste golfers waren er al te vinden.
Aanpassen aan het klimaat hier vind ik erg meevallen, de hitte in de zomer is goed uit te houden met behulp van de air conditioning en eigenlijk vind ik die warmte wel heel erg prettig. Herfst en lente zijn vaak prettig warm en die paar maanden winter zijn dan ook wel te overleven.
Wel kan het hier gemeen koud zijn in de winter, tijdens een van onze tripjes deze kant op herinner ik me dat we een week lang amper buiten kwamen in Januari omdat de lucht zo koud was dat je neusharen bevroren zodra je je neus buiten de deur stak.
Voor de honden is dat minder prettig, zij moeten nu eenmaal een paar keer per dag naar buiten en met dat dunne velletje van hun is dat echt niet leuk.
De beide greyhoundheren zijn dit gewend en zorgen dat ze voor de straat uit zijn alles gedaan hebben wat ze moeten doen en keren dan resoluut om.
Cara heeft het er ietwat moeilijker mee. Dit is haar eerste echte winter en geloof me, ze vind het verschrikkelijk. En dacht ik er goed aan te doen om speciaal voor haar een jas uit Nederland le laten komen, mevrouw heeft besloten dat dat ding best eng is.
En tja, als iets eng is dan gaat automatisch die lange staart tegen de buik en dan is het verrekte lastig plassen als hond zijnde.
Maar ook Cara geniet dus nu van het iets warmere weer, hoewel ze ook nu staat te bibberen als een rietje als we langer dan 2 seconden stil staan, maar wat wil je ook, ze ligt elke avond languit gestrekt voor het haardvuur.
Voor het kleine witte monster is het dus aanpassen. Paquita heeft geen enkel probleem met de winter hier. Met haar dikke vacht geniet ze volop van de sneeuw en de kou. Wat haar betreft is er geen enkele reden om de wandelingen in te korten als het koud is. Jammer genoeg voor haar geldt dan de meerderheid.
Over mijn zoon zal ik het maar niet hebben. 15 jaar oud en een echte puber, dus hij loopt dagelijks in een t-shirt en gaat het liefst in zijn spijkerjack naar school, ook al vriest het 20 graden.....
Daar in tegen zal hij deze zomer als het ruim 30 graden is enkel na zware dreigementen in shorts te krijgen zijn.
Goed, ik ga even de vogels een schrik op het lijf jagen en lekker genieten van het zonnetje.
No comments:
Post a Comment