Tuesday, November 30, 2010

En morgen is het 1 december

Yep, voor de verandering weer eens een Hollands blogje. Om in de spirit te komen zeg maar.
En ook omdat ik 2 glazen wijn op heb en het Nederlands me dan nog steeds gemakkelijker af gaat dan het Engels.

Over 23 dagen zet ik voor het eerst sinds meer dan een jaar weer voet op Nederlandse bodem en natuurlijk zorgt dat voor stof tot nadenken.
In hoe verre ben ik al veramerikaanst, gaat mijn familie me betrappen op een aantal Engelse woordjes en zal ik me daar door onsterfelijk belachelijk  maken? Kan ik iedereen en alles zien in die korte tijd.
Maar vooral, zal ik niet teleurgesteld zijn? Dat is namelijk mijn grootste angst, dat ik het niet meer leuk in Nederland zal vinden.

Waarom ik dat denk vraag je?
Easy, ik heb het hier prima naar mijn zin. Zo goed dat ik me af vraag of ik het in NL niet naar mijn zin had. Eerlijk gezegd zit ik nog steeds te wachten op de nadelen van deze oversteek. Maar tot nu toe heb ik nergens spijt van. Mijn zoon doet het geweldig hier, ik heb het naar mijn zin. Moet alleen nu en dan mijn echtgenoot even laten weten dat ik toch echt wel voor mezelf kan zorgen als Nederlandse en dat ik zeer capabel ben om mensen aan te spreken, de telefoon op te pakken en voor mezelf of zo nodig voor mijn zoon op te komen.
Tja, dat zijn van die dingen die even de kop op steken.

Natuurlijk zie ik er naar uit mijn familie weer te zien, zeker na de schrik die mijn Moeder ons bezorgt heeft. Wil hen beide heel graag weer even zien, voelen, horen, aanraken.
LOL, ben zelfs al een lijstje aan het maken van dingen die mee terug moeten.
Van die gekke dingen, zoals zoetjes, die heb ik hier nog niet gevonden en natuurlijk drop, salmiak, dat soort dingen.

Ja, ik verheug me op kerst in Nederland, met mijn ouders, mijn zusters, zwagers en kinderen.
Maar mijn echtgenoot blijft hier, met onze 4 honden en de kerstboom en de open haard.
Mijn zoon gaat mee, maar verblijft bij zijn vader.

Zucht….
ik zou zo blij moeten zijn dat ik de mogelijkheid heb om dit te doen.
Maar is het zo gek dat ik veel liever mijn eigen gezinnetje bij elkaar heb, bij onze eigen boom, met onze eigen open haard en kadootjes om te openen op kerst ochtend?
Samen, met elkaar, mensen en honden?

Nee toch?

3 comments:

Petra said...

Goh je lijkt mij wel....
Ik ga in Maart naar NL en manlief blijft ook bij de hondjes. Ik ben heeel blij dat ik naar NL ga, maar... ik wil het altijd zo graag delen met Ron. Denk dat dat het is. Voor mij althans.

Toch wens ik je alvast een heerlijke tijd toe. Je zal zien dat je Nederland toch anders bekijkt. Vorig bezoek betrapte ik mezelf er op dat ik een foto maakte van een molen waar ik jarenlang zonder enig opkijken langs ben gereden. Dan ben je pas echt op visite in eigen land ;-)

Geniet er in ieder geval van!!!
Groetjes Petra

Petra said...

Nee, hoor, ik begrijp je helemaal. Wat ook moeilijk is aan in deze tijd terug naar Nederland gaan is het weer en het vroege donker zijn. De eerste keer, dat ik terugging had ik daar erge moeite mee. Probeer lekker veel toeristische dingen te doen en dingen, die je hier niet hebt, te eten. Nederland is nu niet meer "thuis", maar een vakantieland, tenslotte. En geniet van je familie. Veel plezier!

USA2007 said...

Alvast veel plezier in Nederland. Ik ben heel benieuwd hoe je het gaat ervaren, of het anders is. Ik ben zelf nog niet naar Nederland terug geweest sinds ik in de VS ben.